Kodeks Głubczycki stanowi cenne źródło na temat znajdującego się na styku kultur XV-wiecznego Śląska. Twórca zdobień księgi, Jan z Żytawy, swój warsztat iluminatorski rozwinął w otoczeniu praskich miniaturzystów na dworze Wacława IV, a następnie, najprawdopodobniej w wyniku rewolucji husyckiej, przeniósł się do Wrocławia. Księga będąca symbolem dawnej świetności miasta spoczywała w ratuszu do 1945 roku, kiedy to została zagubiona. Odnaleziono ją w 2002, jednak nie wróciła do Głubczyc – umieszczono ją w Państwowym Archiwum w Opolu.
(ur. 1994)
Studia I st. na WZKW ASP w Warszawie (2013–2016). Stypendia: Rektora ASP dla Najlepszych Studentów 2014/15, 2015/16; m.st. Warszawy im. Jana Pawła II (2015/16). Prezes Koła Naukowego Historii Sztuki (2013/14). Praktyki: PME w Warszawie (2014), Galeria Plato w Ostrawie (2015). Wiceprezes Stowarzyszenia Przyszłość, prowadzącego działalność kulturalną z młodzieżą wiejską (od 2015). Współkoordynator projektu Wiano, PME (2014–2015); koordynator projektu fotograficznego Lokalne wioski, realizowanego w ramach programu Równać Szanse (2015–2016). Staż w Galerii Morawskiej w Brnie (2016).