Konserwacja ornatu z II połowy XV wieku z Muzeum Narodowego w Gdańsku. Rozważania dotyczące zakresu prac konserwatorskich i restauratorskich

Ornat przetrwał do naszych czasów jako destrukt. Podjęcie działań konserwatorskich było niezbędne dla uratowania zabytku. Konserwacja ornatu stanowiła duże wyzwanie, niezwykle żmudne i czasochłonne. Poczucie satysfakcji niesie świadomość ocalenia średniowiecznego zabytku przed całkowitą destrukcją i zachowanie go dla kolejnych pokoleń. Wzbogaceniem wykonanej konserwacji jest sporządzony model ornatu, odtwarzający jego sposób montażu i krój oraz pierwotną kolorystykę jedwabnego lampasu.

W ramach teoretycznej pracy magisterskiej wykonałam kopię drukowanego wzoru tkaniny użytej w średniowiecznej stule z Muzeum Narodowego w Gdańsku. Praca ta stanowiła kontynuację konserwacji stuły zrealizowanej w toku studiów, przeprowadzono wówczas szczegółową analizę technologiczno-techniczną. Zamysł odtworzenia wzoru tkaniny, zgodnie z oryginałem, wynikał ze zmiany pierwotnego wyglądu i szczątkowego zachowania motywów drukowanych przy użyciu farb i złota płatkowego. Opanowanie warsztatu ręcznego druku stemplowego wymagało przeprowadzenia szeregu prób i eksperymentów – w teorii technika druku wydaje się bardzo prosta, stanowi jednak złożony proces, zależny od wielu czynników. Obydwie części pracy magisterskiej wykonano w ramach projektu badawczego Średniowieczny skarb gdańskiej paramentyki finansowanego przez NCN (nr 2013/09/B/HS2/01197) realizowanego przez Katedrę Konserwacji i Restauracji Tkanin Zabytkowych ASP w Warszawie.