Projekt rewitalizacji Domu Plastyków jest próbą zwrócenia uwagi na jeden z najciekawszych budynków przedwojennego modernizmu – obiektu z ogromnym potencjałem, który przez fakt, że nigdy nie został ukończony, daje pretekst do tworzenia planów jego ostatecznej kompozycji.

Nadrzędnym celem projektu było uporządkowanie przestrzeni, stworzenie harmonijnej całości – od ogółu bryły do detali wykończenia, od aranżacji terenu do elementów komunikacji wizualnej. Proponowane rozwiązanie zakłada dobudowanie nowej części budynku (niezbędnej przy tak złożonym funkcjonalnie obiekcie) domykającej teren od ul. Łobzowskiej, odnoszącej się do podziałów okien części zabytkowej przy jednoczesnym podkreśleniu materiałowym i kolorystycznym innego czasu powstania. Projekt wnętrz cechuje minimalizm, wyraźnie akcentowane podziały pionów i poziomów nawiązujące do elewacji budynku; przestrzeń jest utrzymana w jasnych, stonowanych kolorach, z kontrastowymi ciemnoszarymi elementami. Aneks pracy dyplomowej – projekt aranżacji terenu – stanowi dopełnienie architektury, próbę wpisania całości założenia w przestrzeń miejską.